Maandag 30 november was het zover, na een persoonlijke uitnodiging van minister Plasterk stapte ik om 7.30 uur op mijn fiets om stipt om 11.30 uur na enkele treinstoringen bij de Grote Kerk in Zwolle de Sociale Top van Nederland mee te gaan maken.
Het moment dat ik het mailtje ontving staat nog op mijn netvlies. Tijdens de Dutch Design Week nam ik deel aan een inspirerende sessie van het Nieuwe Instituut over de Staat van Eindhoven. Daar was het thema: hoe verhoudt de ambitie van Eindhoven om een slimme stad te zijn zich met de realiteit van de participerende burger? Ik moest eerder weg voor een interne afspraak. En vond dat jammer, we startte met een sessie van Wunderbaum waarin je volledig naar jezelf gericht werd en daarna volgde een sessie waarin de erkenning kwam dat de participerende samenleving voor verschillende domeinen een bijzonder interessant terrein is maar het nog niet gemakkelijk is dit dichtbij de participerende burger te krijgen.
Het gevoel van jammer dat je weg moet of er niet bij geweest zijn, wilde ik ook ervaren op de Sociale Top. Uitgenodigd worden omdat je gezien wordt in de Sociale Top. Dat kun je vertalen naar: je staat ergens bovenaan, hebt het hoogst haalbare bereikt, je komt samen met leiders. Dat voelt toch bijzonder. Dus deel ik graag met jullie wat de dag met me gedaan heeft.
Binnen in de Grote Kerk wat een prachtige plek is, stond Funda Mujde op het podium met een goed verhaal maar voor mij niet bijster inspirerend. Minister Plasterk en de burgervader van Zwolle waren aan ons voorbij gegaan omdat de trein een enorme vertraging had waardoor we met delegatie Eindhoven later aankwamen dan gepland. Het gesprek in de trein met Eindhovense collega’s in het Sociaal Domein en dus ook gezien als toppers, Thijs Eradus, Jeroen Hoenderkamp, Ellen Kunz, Senna Swinkels, René Kerkwijk en Shaun Figaroa was zinvol, we wisten nog veel niet van elkaar dus na 3 uur treinen waren we bijgepraat en is een nieuw idee ontstaan waar we een afspraak over gaan maken. Na een kort bezoek aan de kerk, mijn jas weer aan en in de rij met 800 mensen voor een lunchpakket. Het gaat snel en is logistiek goed geregeld. Omdat het een bar en bar slechtweer dag is krijgen we ook een poncho om in de stromende regen met alle toppers een groepsfoto te maken. Shaun (de topper die ik mee mocht nemen als vrijwilliger en dwarsdenker) en ik schuilen liever onder een afdakje en maken de foto van de andere kant. Op naar de studenten die klaar staan met hun borden, wij zijn ingedeeld in P 47 en 48 en schudden de hand van toppers uit andere dorpen en steden waar we de middag mee gaan doorbrengen. Ik ontdek dat, het programma wat we gaan volgen, niet is waar ik me voor ingeschreven heb. Waar het mis is gegaan, ik weet het niet maar ik start mijn omdenkmodus en we vertrekken naar Windesheim.
Een dorp van 600 inwoners waar het dorpshuis, de voetbalvereniging en de basisschool het moeilijk hebben door krimp. We stellen ons voor, stellen vragen, geven ideeën en laten horen waar we voor staan. De leiders van de basisschool, de voorzitter van de voetbalclub en de vrijwillige bestuurder van het dorpshuis stellen zich ontzettend open en kwetsbaar op en nemen onze ideeën zeker aan. Maar je ziet ze ook worstelen, hoe ga ik dat doen, wat ga ik morgen anders doen? Met alle energie die ze al jaren in hun kleine intieme ‘natuurdorp’ steken is het moeilijk los te komen van patronen, een nieuwe denkrichting in te gaan en daar je hele dorp in mee te krijgen. Ik ben heel erg benieuwd wat er volgend jaar anders is bij de basisschool, de voetbalclub en het dorpshuis. Wie weet waag ik er nog eens een treinritje aan.
Bij het drankje aan de bar in het dorpshuis heb ik het met een andere topper over het waarom van deze dag. Wat is het doel van de Sociale Top? In de uitnodiging staat inspireren en geïnspireerd worden én het ministerie en de VNG zijn benieuwd naar onze ideeën hoe het anders kan in Nederland. Het voelt voor ons beiden niet helemaal geslaagd. Andere verwachting dus en wat betekent dat? In mijn dagelijkse leven word ik op veel momenten geïnspireerd, ik zoek de jeugd op om echt in hun leefwereld te kunnen zijn, ik ben dagelijks actief op sociale media waar veel nieuwe initiatieven zichtbaar worden. We hebben het lef te experimenteren en maken nieuwe vormen mogelijk, denken niet alleen domeinoverstijgend maar zetten dit ook om in de praktijk en dat alles maakt dus dat het programma niet nog een stapje verder ging dan dat wat ik dagelijks al doe.
Maar vooral..de conclusie die ik voor mezelf trek en die in het bijzonder iets zegt over wie ik zelf ben, is de massa waar ik de hele dag onderdeel van uitmaak. Ik heb niet het gevoel dat ik gezien ben als persoon. Ik ben niet op mijn eigen regie aangesproken en ik ben de hele dag volgzaam geweest aan het programma. Organisatorisch weet ik dat het niet makkelijk is, komend uit een echte horecafamilie, om 800 mensen in een uur tijd te laten eten, is een buffetvorm de beste mogelijkheid maar niet de enige. Om 800 mensen op één dag een programma te laten volgen zonder dat het chaos wordt, daar moet je voor structureren. En ik kan de organisatie er niet op betrappen zaken echt niet goed te hebben gedaan maar ook niet vernieuwende. Complimenten zijn meer dan gemeend voor alle Zwollenaren die zich vrijwillig of professioneel hebben ingezet. Maar het heeft mij niet geraakt, de massa dat wij met 800 voorlopers, dwarsdenkers en lichtende voorbeelden samen waren. De grootste uitdaging staat nu voor de deur. Hoe gaan we de structuur mee laten bewegen met nieuwe denk en doerichtingen die meer impact genereren voor alle Nederlanders. Een structuur die echt anders is, lef toont, heilige huisjes omver duwt, juridische zaken ombuigt, een andere horecabeleving geeft en dus alle domeinen die samenhangen met dat sociale domein mee laat veranderen om het voor ons ‘burgers’ van het land zo te doen dat je gezien wordt om wie je bent, wat je kan en dan vanzelf gaat doen wat je het liefste wil. En dat laatste daar gaat het om, ontdekken bij jezelf wat je het liefste wil. Die intrinsieke motivatie vinden begint bij inspiratie en die weten te raken bij mensen. We hebben het hoogst haalbare nog niet bereikt. Op naar de TOP!